Στην καθημερινότητά μας συνηθίζουμε να λέμε την λέξη «συγγνώμη» αρκετά συχνά, ενδεχομένως και καταχρηστικά . Εύκολα μπορεί να την πούμε όταν πρόκειται για θέματα που δεν μας έχουν δυσκολέψει ιδιαίτερα . Τι γίνεται , όμως , όταν έχουμε μέσα μας πληγές χρόνων ; Όταν ανθρώπινες συμπεριφορές και καταστάσεις μας στοιχειώνουν ;
Τι πραγματικά είναι η συγχώρηση ; Είναι η συμμόρφωσή μας προς μια θρησκευτική εντολή ; Αυτό σίγουρα αποτελεί διαστρέβλωση . Αν «πρέπει» να συγχωρούμε για να είμαστε συνεπείς προς μια σειρά θρησκευτικών κανόνων τότε ας το ξανασκεφτούμε.
Η συγχώρηση είναι αρετή . Και όπως κάθε αρετή για να την κατακτήσεις έχεις να περάσεις από προσωπική διεργασία , πολλές φορές επώδυνη . Να περάσεις από την συγχώρηση του εαυτού αναλαμβάνοντας την προσωπική σου ευθύνη , κατανοώντας παράλληλα και τους όρους που σε έχουν οδηγήσει στις προσωπικές σου αστοχίες . Αυτή η διεργασία μας οδηγεί στα μονοπάτια της αυτογνωσίας . Μας επιτρέπει, ύστερα , αφενός να διαφωνήσουμε κάθετα με τις στάσεις και τις ενέργειες των ανθρώπων που μας έχουν πληγώσει , αφετέρου δε να δούμε με τρυφερότητα το Πρόσωπο του άλλου . Να κατανοήσουμε την ανθρώπινη φύση και την οικουμενικότητα της ανθρώπινης ανεπάρκειας .
Συγχωρώ δεν σημαίνει ξεχνώ , περνώντας καταστάσεις που με πλήγωσαν στη σφαίρα της λήθης και της άρνησης . Η συγχώρηση δεν μου εγγυάται την απουσία πόνου που προκύπτει από την αναμόχλευση επώδυνων βιωμάτων . Έχουμε να κατεργαζόμαστε τα βιώματά μας ειδάλλως μας καταδικάζουμε σε συσσώρευση πόνου , πικρίας , σκληροκαρδίας και απουσία τρυφερότητας .
Για να συγχωρήσουμε έχουμε να μπούμε στην θέση του άλλου που μας έχει πληγώσει και να τον καταλάβουμε . Αυτό είναι η συγχώρηση , το να μεγαλώσουμε και να χωρέσουμε τον άλλο μέσα μας μα να μπορέσουμε και εμείς να μπούμε μέσα στους άλλους . Συγχωρώ δεν σημαίνει «κάνω τα στραβά μάτια» ή «ρίχνω τον εγωισμό μου» . Έτσι καταγράφομαι ως αδύναμος ή δειλός . Αυτός που συγχωρεί έχει δύναμη , βλέπει προς το μέλλον και δεν παραμένει καθηλωμένος στις αδικίες . Γιατί αν παραμείνει στην αδικία θα χάσει την χαρά της ζωής .
Η συγχώρηση είναι άνοιγμα , μπορεί να δώσει φτερά για να πάνε οι ζωές των ανθρώπων παραπέρα . Για να προχωρήσει η δική μας ζωή . Μας συμφέρει να συνασπιστούμε με το καλό . Όχι για να μας καταγράψουν οι γύρω μας ως καλούς , αλλά γιατί ειλικρινώς πιστεύουμε ότι το σκοτάδι δεν μπορεί να έχει υπόσταση στις ζωές μας . Αρκεί να ρίξουμε φως που θα φωτίσει όλες τις πλευρές της ψυχής μας .
Ειρήνη Μπελεγρή
Ψυχολόγος – Ειδίκευση στην υπαρξιακή συστημική ψυχοθεραπεία